اشاره کردم که اضافات مرحوم منزوی هم از حیث سبک و زبان خاص ایشان است و نوع تعابیر به کار رفته توسط ایشان به وضوح می تواند الحاقی بودن عبارتهایی که توسط ایشان به احیاء الداثر افزوده شده را نشان دهد. نمونه ای دیگر از این الحاقات، مطالبی است که ایشان در آخر شرح حال شیخ ابراهیم قطیفی آورده است. برای خواننده که در شرح حال آقابزرگ می خواند که آن مرحوم شاگرد آخوند خراسانی بوده شاید این عبارتها بسیار شگفت و عجیب باشد:
و یشیر اسکندر بیگ فی عالم آراء، ص 144 الی مشاجرات جرت بین القطیفی المترجم له و بین المحقق الکرکی المؤید من قبل الشاه، أدت الی عزل الوزیر نعمة الله الحلی الاتی ذکره و الذی کان تلمیذ القطیفی و من معارضی الکرکی. و من أسباب الخلاف بینهما هی مسألة سیاسیة بین الحکومتین الایرانیة و الترکیة العثمانیة. فهل علی الشیعة الراضخین تحت الحکم السنی العثمانی أداء الخراج؟ و هل یحل لهم المعاملة بها أم لا...
مراجعه به اصل نسخۀ احیاء الداثر نشان می دهد که دقیقا جای که متن به نحو ملموسی هم زبان و مفهومش با چنین جملاتی تغییر کرده در حقیقت افزوده های مرحوم منزوی است و آنچه که آقابزرگ در شرح حال قطیفی نوشته، چنین است:
الشیخ حسام الدین ابراهیم بن سلیمان القطیفی؛ المعاصر للمحقق الکرکی و المتوفی بعد سنة 945 کما یظهر من بعض اجازاته الآتیة و تصانیفه. و له الرضاعیة و السراج الوهاج الذی فرغ منه ظهیرة السادس و العشرین من شعبان سنة 924 و اجازته الطویلة ذات الفوائد للشیخ شمس الدین محمد بن الحسن الأسترآبادی تاریخها سنة (920) و اجازته الکبیرة المتضمنة لاجازة من فخر المحققین،کتبها للشیخ شمس الدین محمد بن ترکی و ذیّلها لولده الشیخ منصور فی سنة 915 و استظهر فی اللؤلؤة عن رسالته أن وروده إلی العراق کان قبل التاریخ بسنتین و اجازته للسید شریف بن نور الله بن شمس الدین محمد شاه و هو والد القاضی نور الله الشهید الحسینی التستری فی سنة 944 یروی فیها عن شیخ ابراهیم بن الحسن الدراق بلاواسطة مشافهة و بواسطة جمع آخر أوثقهم علی بن جعفر بن أبی سمیط عن الدراق. و هو عن شیخه علی بن هلال الجزائری تلمیذ ابن فهد کما فی إجازته للخلیفة شاه محمود، و اجازته للسید معزالدین محمد بن تقی الدین محمد الاصفهانی سنة 928.
و فرغ من کتابة نفحات الفوائد فی سنة 945 و له إثبات الفرقة الناجیة و تعیینها و له إیضاح النافع فی شرح النافع فی مختصر الشرایع و له الرسالة النجفیة فی سهو الصلوة الیومیة قرئها علیه بعض تلامیذه فکتب بخطه الانهاء علیه فی 14 ج 2 سنة 927 (و النسخة) عند الشیخ عباس القمی. و ممن یروی عه المولی کریم الدین الشیرازی کما ذکره السید حسین بن حیدر الکرکی فی مشیخته و یأتی ولده الشیخ علی بن ابراهیم ابن سلیمان و له الهادی إلی الرشاد فی شرح الارشاد موجود فی الرضویة و قطعة من أواخر باب الوصیة بخط بعض تلامیذه فی حیاته (937) وصفه الکاتب بعنوان الشیخ حسام الدین ابراهیم بن سلیمان – سلمه الله تعالی من جمیع الآفات و العاهات- و الکاتب هو السید النسابة عبدالله بن الحسن بن علی بن محفوظ ابن أحمد الحسینی الشهیر فی زمانه بأبی جبلی و سابقاً بأبی تمام ضمن مجموعة موقوفة لمدرسة السید البروجردی.