دربارۀ دخل و تصرف های مرحوم منزوی در تصحیح طبقات اعلام الشیعة قرن دهم آن که امروز ها مشغول مقابله و بررسی آن هستم، در یادداشتی توضیح دادم. شاید این گمان برای خوانندگان پدید آمده باشد که موارد ذکر شده محدود به همان شرح حال های ذکر شده بوده است. با این حال هر چه بیشتر به مقابله و تطبیق کتاب با اصل خطی آن می پردازم موارد دخل و تصرف و گاه افزودن مطالب متعددی توجهم را جلب می کند که در یادداشت های بعدی به تفاریق تعدادی از آنها را نقل خواهم کرد. یکی از این موارد شرح حال دوانی است که سوای دخل و تصرف در همان بخش موجود در دست خط آقابزرگ، نیمی از مطالب ذکر شده یعنی پس از سخن مرحوم آقابزرگ که و له ذکر فی ترجمة ابی بکر الطهرانی ، تمام عبارت آمده که نیمی از شرح حال دوانی را در می گیرد، اضافات مرحوم منزوی است و اصلی در نسخۀ خطی احیاء الداثر ندارد کما اینکه نوع و لحن تعابیر نیز به وضوح نشانگر الحاقی بودن عبارت ها به سبک و ادبیات مرحوم منزوی دارد (بنگرید به احیاء الداثر، تحقیق منزوی، ص ۲۲۱-۲۲۲) که از میانۀ صفحه تا آخر اضافات ایشان است. اصل عبارت مرحوم آقا بزرگ در شرح حال دوانی چنین است:

المولی جلال الدین محمد بن اسعد الدوانی المتوفی سنة ۹۰۸ او سنة ۹۱۸ کما ارخ فی الکنی و الاعقاب و فی الاعلام سنة ۹۰۷و هو معاصر الامیر صدر الدین الدشتکی المتوفی سنة ۹۰۳ و المولود (؟) سنة ۸۲۸، ذکر نسبه فی آخر اجازته لعفیف الدین حفید صفی الدین عبدالرحمان الصفوی فی سنة ۸۹۳ هکذا: محمد بن أسعد بن محمد بن عبدالرحیم بن علی الصدیقی الدوانی و ذکر أنه أخذ العلوم الشرعیة و مقدماتها و طرفاً من العلوم العقلیة عن والده الامام سعد الملة و الدین أسعد الصدیقی الدوانی المحدث بالجامع المرشدی و ذکر من مشایخ نفسه فی العقلیات و النقلیات المولی العلامة مظهر الدین محمد المرشدی، و ذکر من مشایخه فی الحدیث بالإجازة الملفوظة المکتوبة الشیخ المحدث الرحلة شهاب الاسلام عبدالله بن میمون الکرمانی المشهور بالجبلی ترجمه فی الضوء اللامع و ذکر أن دوان من قری کازرون و أنه شافعی المذهب و هو الآن سنة سبع و تسعین و ثمانمائة حی و هو ابن بضع و سبعین سنة، فتکون ولادته حدود سنة ۸۲۰ و نیف، کولادة معاصره المیر صدر الدین. و حکی عنه فی النور السافر إلا أنه بدل سبع و تسعین بتسع و تسعین، و مع ذلک أرخ وفاته بسنة ۹۲۸ و عد وفاته فی الشذرات أیضاً من وقایع سنة ثمان و عشرین و تسعمائة. و فی مجمع الفصحاء من رباعیاته فی مدح الأمیر علیه السلام:
ای مصحف آیات الهی رویت وی سلسلۀ اهل ولایت مویت
سر چشمۀ زندگی لب دلجویت محراب نماز عارفان ابرویت
وفی الروضات ص ۱۶۳ حکی ترجمته عن سلم السموات لابی القاسم بن نصر البیان الکازرونی تلمیذ تلامیذ غیاث الدین منصور الذی توفی (۹۴۸) و ذکر إنه توفی حدود (۹۰۲) و له ذکر فی ترجمة ابی بکر الطهرانی المذکور فی القرن التاسع.